Σημειώματα

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ:

Το συναίσθημα της  απώλειας  του άδικου θανάτου  είναι ο μοναδικός πόνος  που είναι  ακατόρθωτο  να ξεριζωθεί ποτέ από τους ανθρώπους που το βίωσαν .

 Άλλοι κλαίνε για να το ξεπεράσουν, άλλοι δεν έκλαψαν ποτέ και το δάκρυ κυλάει μέσα τους καίγοντας τα σωθικά τους. Άλλοι βρίζουν τον θεό άλλοι τον επικαλούνται για να νιώσουν πιο κοντά την ψυχή των δικών τους. Η ουσία είναι η ίδια. Μια στιγμή σου στερεί τα πάντα.

 Η επαναφορά των αναμνήσεων  μέσα από  τα μνημόσυνα αποτελούν ένα τρόπο  για να απαλύνουμε το βάρος αυτής της φρικιαστικής συνθήκης που μας επιβλήθηκε βίαια και να νιώθουμε ότι ποτέ δεν έφυγαν από κοντά μας αυτοί που αγαπήσαμε, ταυτόχρονα όμως  ζούμε και ξαναζούμε τις στιγμές που κάποιοι τις έζησαν και κάποιοι τις νιώθουμε μέσα από τις αφηγήσεις τους. 

Ένας άλλος τρόπος για να τους κρατήσεις ζωντανούς στη μνήμη και την καρδιά είναι η τέχνη. Γι αυτό την ακολουθώ πιστά τόσα χρόνια και σκοπός μου είναι να μην ξεχαστούν ποτέ αυτές οι αθώες ψυχούλες και τα συντρίμμια που προκαλεί ο πόλεμος.  

Η βασική ιδέα του δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ με τίτλο «Δικαίωση 3.368» είναι να προβάλλουμε και να διατηρήσουμε την ιστορική μνήμη για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων καθώς και να καταγράψουμε κινηματογραφικά την πορεία και την  νομική έκβαση των διεκδικήσεων των αποζημιώσεων των θυμάτων. Ο συναισθηματικός χαρακτήρας του δραματοποιημένου έργου, οι εναλλασσόμενες συγκινήσεις, η προσμονή της λύτρωσης σε συνδυασμό με τις αφηγήσεις των ομιλητών συμβάλλει στην αποκατάσταση του κοινού περί δικαίου αισθήματος. 

Το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων είναι ένα πολύπλοκο, ιστορικό, δικαστικό, οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, ηθικό ζήτημα που απασχολεί τη χώρα, τους απογόνους των θυμάτων της Γερμανικής κατοχής και έχει διαχρονική επικαιρότητα. Ο ανθρώπινος παράγοντας και το πείσμα όλων όσων επιζητούν δικαιοσύνη και αποκατάσταση θα συνθέσουν μια δυναμική εξέλιξη και πλοκή με δράση σε συνδυασμό και διαδραστικότητα με τους ομιλητές. 

Μετά από ενδελεχή ιστορική έρευνα, μέσα από την μυθοπλαστική αλλά και ρεαλιστική προβολή ενός ολόκληρου ψυχικού κόσμου που μάχεται, συνθηκολογεί και επιμένει να αγωνίζεται για τη δικαιοσύνη, θα δημιουργηθεί ένα άκρως ενδιαφέρον δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ διαχρονικής αξίας που φιλοδοξεί να μείνει σαν παρακαταθήκη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. 

Ισμήνη Σακελλαροπούλου

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ:

Η πιο γρήγορη ματιά στον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας οδηγεί σε καταθλιπτικά συμπεράσματα: Μια χώρα που πλήρωσε βαρύτατα τις ναζιστικές θηριωδίες δεν διάβασε την ιστορία της με την αναγκαία προσοχή και δεν διδάχτηκε όσο ισχυρίζονται οι πολιτικοί παράγοντές της αυτοπαρηγορούμενοι. Ένα γεγονός πρωτοφανούς και ανεπανάληπτης βαρβαρότητας, με μεθοδική οργανωμένη και επιστημονικά διεκπεραιωμένη εξόντωση εκατοντάδων ανθρώπων μόνο και μόνο επειδή ήταν απλοί πολίτες, ή ανήκαν σε διαφορετική (δηλαδή «κατώτερη» και «μολυσματική») φυλή, ή θρησκεία ή ιδεολογία, δυστυχώς δεν ενταφίασε τελεσίδικα τον ναζισμό και τις εξειδικεύσεις του – τον αντισημιτισμό, την απέχθεια για τους Τσιγγάνους, το μίσος για όσους συνανθρώπους μας αποτεφρώθηκαν στα πολλά Αουσβιτς που έχτισαν και στους τάφους που άνοιξαν. 

Ανατριχιάζει κανείς στη σκέψη ότι, αν δεν είχαν διασωθεί, με χίλια βάσανα, κάποια συγκλονιστικά ντοκουμέντα ως έγγραφα, φωτογραφικά και κινηματογραφικά, όπως και οι 3.368 αιτήσεις όσον εκ του θαύματος σώθηκαν συγγενών,  ο αφανισμός των 677 άμαχων που εκτελέστηκαν, τα 1.000 περίπου σπίτια που πυρπολήθηκαν στα Καλάβρυτα και σε πάνω από 50 χωριά, θα ήταν μια λήθη στην ιστορία. Μάλιστα, τα ναζιστικά στρατεύματα άρπαξαν και υλικά αγαθά, τρόφιμα αλλά και ζώα ώστε, σύμφωνα με την ηγεσία της Μεραρχίας, να στερήσουν από τους κατοίκους των χωριών τις προϋποθέσεις διαβίωσης. 

Η Ιστορία όμως δεν πρέπει και είναι επιτακτικό να μην μένει στη λήθη της! 

Το ντοκιμαντέρ της Ισμήνης Σακελλαροπούλου είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να μείνει άσβηστη η μνήμη, για να κάνουμε σαφές ότι τίποτα δεν έχει τελεσιδικήσει, ότι δικαιοσύνη για το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα δεν έχει αποδοθεί. Μία συνηγορία στην ιερή  προσπάθεια  δικαίωσης των θυμάτων των Καλαβρύτων και των οικογενειών τους  για το στυγερό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε η ναζιστική Γερμανία στα Καλάβρυτα στις 12 του Δεκέμβρη του 1943.

Εμμανουήλ Γ. Μαύρος